Ik behoorde een tijd terug tot een groep enthousiastelingen die er een hobby-auto op na hielden. In mijn geval was dat een Citroën 2CV Charleston, nieuwe laklaag en nieuw chassis, originele grijze ruitjes-bekleding……. Daar kwam Kees met z’n bling-bling eend.
Elke zaterdag was er clubmiddag in Rotterdam Charlois en daar waren dan vaak zo’n twintig eenden vertegenwoordigd, werd er gesleuteld, kon je onder toezicht van echte techneuten vieze handen krijgen.
En net als motorrijders zwaaiden ook de eenden-bestuurders naar elkaar.
Opmerkingen die veel mensen maakten als “die eenden zie je bijna nooit meer” wimpelden we af, want wij zagen elke eend rijden die we tegenkwamen.
Ben je lid van een clubje, dan inspecteer je elkaars auto, motorfiets, racefiets enzo. Dat hoort er bij en met verstand van zaken en een geoefend oog zie je heel goed wat jij wel hebt en de ander niet.
Sinds een flink aantal jaren terug ben ik ook nog steeds lid van een club hobby fotografen, waarvan deze site getuigt. En daarbinnen is er de sub-club van de vogel-fotografen. Veel mannen doen daar aan mee, maar de groep vrouwen groeit gestaag.
Wat dat met de club van lelijke eend rijders te maken heeft?
Kom je aan de rand van een natuurgebied een collega vogel-fotograaf tegen, dan komt dat geoefende oog en de inspectie op de proppen: wat voor camera, welke mooie objectieven, welke verrekijker of telescoop wordt gebruikt en daarna komt de vraag of er nog wat bijzonders gespot is. Naar lelijke eenden kijken we niet meer….